“ถ้าหาก…”
ครั้งก่อนเล่าถึงหนังสือ “เจาเหยา...ใครว่าโลกนี้ไม่มีผี” ว่าสนุกมากแค่ไหนแล้ว วันนี้ขอพูดถึงเวอร์ชั่นซีรีส์ของเรื่องนี้กันบ้าง
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกท่านที่แนะนำให้ดูนะคะ ...สารภาพมาซะดีๆ ว่าที่ติดตามกันอยู่ทุกวันนี้เพราะพระเอก ^^
เนื้อหาในซีรีส์และหนังสือไม่แตกต่างกันมากเลย โดยเฉพาะความสนุกและบุคลิกของพระเอก “ม่อชิง” ชายหนุ่มที่เจาเหยาเคยช่วยชีวิตไว้ เขาเป็นคนเงียบขรึม เก็บตัวและไม่ค่อยพูดจากับใคร อาจเพราะมีปมเรื่องบาดแผลบนใบหน้า จึงทำให้ม่อชิงรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าคนอื่น
ส่วนเจาเหยาเป็นคนสบายๆ ช่วยใครแล้วไม่คิดมาก เธอมีฐานะเป็นผู้มีพระคุณของม่อชิง ทั้งเคยช่วยชีวิต ให้อาจารย์ ให้ที่อยู่อาศัย และท้ายที่สุดยังให้กำลังใจเมื่อเห็นเขาสะเทือนใจเรื่องรอยแผลเป็นที่หน้า
แม้ปากของเจาเหยาจะเรียกม่อชิงว่า “เจ้าอัปลักษณ์” แต่ก็เป็นเธอเช่นกันที่ชมเขาอย่างจริงใจว่า “ดวงตาของเจ้า...สวยเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า”
นับแต่นั้นมาสายตาของม่อชิงก็ไม่เคยมีไว้สำหรับมองใครอีก เขารักผู้หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้นคือเจาเหยา แต่ถึงจะรักอย่างไรม่อชิงก็เจียมตัวว่าเขาไม่คู่ควรกับเธอทั้งหน้าตาและฐานะ
เขาเฝ้ามองเจาเหยาอยู่เงียบๆ การได้เห็นเธอบ้างเป็นครั้งคราวก็เพียงพอแล้วสำหรับคนอย่างเขา
ถ้าไม่มีเหตุการณ์ที่พรากชีวิตเจาเหยาไป ให้อย่างไรม่อชิงก็ไม่มีทางอยู่ในชีวิตเธอ ดังนั้นเมื่อเขามีโอกาสอีกครั้ง...ม่อชิงยอมทำทุกอย่าง
ไม่มีเหตุผล...เมื่อคนหนึ่งคนยอมทำเพื่อความรัก
แต่ความรักมักจะมีเหตุผลและมีที่มาที่ไปเสมอ ...ไม่ว่าเราจะมองเห็นมันหรือไม่ก็ตาม
ถ้าเจาเหยาไม่ได้เห็นในสิ่งที่ม่อชิงทุ่มเททำเพื่อเธอ ไม่ได้เห็นถึงความจริงใจที่เขามีให้ เธอคงไม่เปิดใจรับเขาเข้ามาในชีวิต
และถ้าหากม่อชิงไม่เคยได้รับความช่วยเหลือจากเจาเหยามาก่อน เธอก็คงไม่มีความสำคัญอะไรในชีวิตของเขาเช่นกัน
แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ…ถ้าหากเจาเหยาไม่ตาย
ถ้าหากม่อชิงไม่ได้ขึ้นเป็นเจ้าสำนัก
ถ้าหาก...
ถ้าหากเราไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ “คู่ควร” กับบางสิ่ง เราจะพลาดบางอย่างที่เรา “ควรได้เป็น” ในชีวิตเสมอ
#ขอบคุณซับดีๆจากAei186SUbTH
#เจาเหยาใครว่าโลกนี้ไม่มีผี
#หนังสือดีซีรีส์งาม
#สนามอ่านเล่น
ชอบเรื่องนี้มากและชอบม่อชิงมาก ม่อชิงเห็นแผลเผ็นบนหน้าเป็นปมด้อยก็เพราะเจาเหยานางชอบคนหล่อด้วยส่วนนึง เราชอบเรื่องนี้มากจนถึงขั้นไปสอยนิยายมาแล้วเรียบร้อย
ตอบลบ