วันพุธที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2562

ตงกง…ตำหนักบูรพา



“หากลืมตลอดไปได้เหมือนเจ้า…คงดีไม่น้อย”

“ตงกง…ตำหนักบูรพา” เป็นซีรีส์จีนที่กำลังติดตามอยู่ตอนนี้ เคยเห็นผ่านตาว่ามีหนังสือเรื่องนี้ เลยไปหามาอ่านบ้าง ปรากฎว่างานดี ผู้แปลแปลได้สนุกและน่าอ่าน หนังสือมี 2 เล่ม แต่มีเพียง 4 บท เลยไม่รู้สึกว่ายาวอะไร


ในหนังสือผู้เขียนเล่าเรื่องผ่านสายตาของนางเอก ส่วนในซีรีส์เราจะเห็นการเล่าเรื่องผ่านตัวละครทุกตัว เคยได้ยินมาว่าเรื่องเดียวกันหนึ่งเรื่อง…ถ้ามีสองคนในเหตุการณ์ ฝั่งไหนที่เป็นคนเล่า…เรื่องราวของอีกฝั่งมักจะ “ดาร์ค” กว่าเสมอ

ในนิยายก็เช่นเดียวกัน เมื่อนางเอกเป็นคนเล่าจากมุมมองของเธอ พระเอกของเราจึงมีแคปชั่นเพียงสั้นๆ ไม่ต้องอธิบายเยอะว่า “เลวเหลือทน”

“กู้เสี่ยวอู่” ชายหนุ่มรูปงามจากแคว้นจงหยวนเป็นรักแรกของ “เสี่ยวเฟิง” องค์หญิงเก้าแห่งแคว้นซีเหลียง เธอสดใส บริสุทธิ์ ตรงไปตรงมา เหมือนกระบองเพชรต้นเล็กๆ ที่สามารถออกดอกได้แม้จะอยู่กลางแสงแดดจ้า


ทั้งคู่รักกันมาก แต่แล้ววันหนึ่งเสี่ยวเฟิงก็ได้รู้ความจริงว่าผู้ชายที่เธอตกลงแต่งงานด้วยนั้นเป็นไส้ศึก เขาคือ “หลี่เฉิงอิ๋น” องค์ชายห้าจากแคว้นจงหยวนที่ปลอมตัวมา เขาเป็นคนฉลาด วางแผนการทุกอย่างไว้อย่างแนบเนียน กว่าจะรู้ทั้งแผ่นดินของเธอก็เต็มไปด้วยเลือด 

เสี่ยวเฟิงสูญเสียคนที่รัก เจ็บจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีเขาในชีวิต



ในแคว้นซีเหลียงมีตำนานเล่าขาน…มีแม่น้ำสายหนึ่งชื่อว่า “ธาราลืมเลือน” หากใครกระโดดลงไปจะลืมเรื่องราวทุกข์โศกที่เคยมีจนหมดสิ้น

เสี่ยวเฟิงกระโดดลงไปในแม่น้ำสายนั้น พอกันที…เธออยากให้ความทรงจำที่เคยมีเขาสิ้นสุดลง

แต่ใครจะคิด คนที่ทรยศและหลอกลวงเธอคนนั้น…จะกระโดดตามเธอลงมา

หรือเราควรเรียกมันว่าพรหมลิขิต เมื่อเรื่องราวที่ควรจะสิ้นสุดกลับเริ่มต้นใหม่…กับคนๆเดิม 

————— 

ในความรัก ความทรงจำกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวดที่สุดเมื่อความสัมพันธ์จบลง

เมื่อถึงเวลานั้น บางที…การลืมมันไปอาจเป็นสิ่งที่เราร้องขออยากได้มากที่สุด

ขอเพียงอย่าให้เราจดจำกันได้อีก…ว่าตอนที่เคยอยู่ด้วยกันมันทุกข์ทรมานมากแค่ไหน 

#ตงกง  
#ตำหนักบูรพา
#ซีรีส์ดีหนังสืองาม  
#สนามอ่านเล่น

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น