“ป๋ายเฉียนแห่งชิงชิว…”
"ป๋ายเฉียน" คือนางเอกเรื่อง “สามชาติสามภพป่าท้อสิบหลี่” เล่าให้เพื่อนฟังถึงตอนที่ป๋ายเฉียนกระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียน แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้รีวิวเรื่องนี้เลย จะพลาดได้ยังไงในเมื่อป่าท้อฯ เป็นซีรีส์ที่สนุกที่สุดเรื่องหนึ่งเท่าที่เคยดูมา แต่เรื่องนี้ยาวมาก วันนี้ขอพูดถึงป๋ายเฉียนก่อน ครั้งหน้าค่อยมาต่อเยี่ยหัวกัน
แท่นประหารเซียน สำหรับใครที่ดูแล้วก็คงรู้ว่าคืออะไร แต่เผื่อใครยังไม่ได้ดู แท่นประหารเซียนคือสถานที่สำหรับลงโทษเทพหรือเซียนที่ทำผิด ถ้าเป็นเซียนเมื่อกระโดดลงมาจะได้รับบาดเจ็บสูญสิ้นพลังเซียน แต่ถ้าเป็นมนุษย์ร่างกายจะสลายหายไป
ในเรื่องนี้มีหลายดินแดน ทั้งเผ่าสวรรค์ เผ่าจิ้งจอก เผ่ามาร และโลกมนุษย์ “ป๋ายเฉียน” นั้นเป็นลูกสาวคนเล็กของราชาเผ่าจิ้งจอกแห่งชิงชิว เธอเคยปลอมเป็นผู้ชายเพื่อให้ “ม่อเยวียน” เจ้าของสำนักคุนหลุนซวีซึ่งมีชื่อเสียงโด่งดังรับเข้าเป็นศิษย์ ถึงม่อเยวียนจะดูออกว่าเธอเป็นผู้หญิงแต่ก็รับเข้ามาเรียนในสำนัก
เมื่อเข้ามาอยู่ในคุนหลุนซวีได้แล้ว ป๋ายเฉียนมักจะไปขลุกอยู่ที่สระบัวเป็นประจำ ที่นั่นมีดอกบัวทองที่เธอชอบไปพูดคุยด้วย น่าแปลกที่ถึงดอกบัวทองจะโต้ตอบกับเธอไม่ได้ แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าดอกบัวทองเข้าใจเธอ
ความจริงแล้วบัวทองดอกนั้นเป็นที่เก็บรักษาดวงจิตน้องชายฝาแฝดของม่อเยวียน ซึ่งดวงจิตในดอกบัวทองนั้นคือ “เยี่ยหัว” พระเอกของเรื่องนั่นเอง
จุดนี้นับเป็นภพแรกที่นางเอกและพระเอกได้เจอกัน
ป๋ายเฉียนเป็นคนสวยและมีเสน่ห์ ในตอนนั้นเธอได้ชอบพอกับลูกชายของราชาเผ่ามาร แต่ก็จบลงเพราะเขาไปมีผู้หญิงคนอื่น จึงถูกเธอตัดขาดไม่เหลือเยื่อใย
ต่อมาราชาเผ่ามารทำสงครามกับสวรรค์ ม่อเยวียนอาจารย์ของเธอใช้ดวงจิตปิดผนึกขังราชามารไว้ในระฆังตงหวง ทำให้ดวงจิตของเขาแตกสลาย เธอจึงแอบขโมยร่างของอาจารย์มาซ่อนและกรีดเลือดจากหัวใจตัวเองให้เขาดื่มเพื่อรักษาร่างของเขาไว้ (เลือดจากหัวใจของจิ้งจอกเก้าหางสามารถใช้รักษาร่างกายไม่ให้เน่าเปื่อย) เพราะหวังว่าสักวันหนึ่งจะหาวิธีทำให้เขาฟื้นขึ้นมาได้
เมื่อม่อเยวียนไม่อยู่ที่คุนหลุนซวี ทุกอย่างก็ดูเหี่ยวเฉาไม่เว้นแม้กระทั่งดอกบัวทอง จนกระทั่งวันหนึ่งพระชายากับโอรสองค์โตของราชาเผ่าสวรรค์มาที่คุนหลุนซวี ดอกบัวทองกลับมาเบ่งบานอีกครั้ง หลังจากกลับไปแล้วเธอตั้งครรภ์ ในวันประสูติพระโอรสปรากฎว่าท้องฟ้าเปล่งประกายแสดงถึงบุญญาธิการของคนที่มาเกิด ราชาเผ่าสวรรค์จึงตั้งชื่อให้หลานคนนี้ว่า “เยี่ยหัว” และแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทคนต่อไป
วันเวลาผ่านไป แดนสวรรค์และเผ่าจิ้งจอกต้องการสร้างความสัมพันธ์อันดีต่อกัน จึงได้ตกลงสู่ขอป๋ายเฉียนให้แต่งงานกับโอรสองค์รองของราชาเผ่าสวรรค์ แต่เขากลับตกหลุมรักกับคนรับใช้ของป๋ายเฉียน การหมั้นหมายจึงต้องยกเลิก เพื่อเป็นการรักษาหน้าเผ่าจิ้งจอก จึงได้เกิดการเปลี่ยนตัวให้เยี่ยหัวแต่งงานกับป๋ายเฉียนแทน แม้จะอายุน้อยกว่าเธอหลายปี แต่ตำแหน่งของเยี่ยหัวก็เหมาะสมพอที่จะรับไว้
ป๋ายเฉียนถูกเปลี่ยนคู่หมั้นโดยไม่รู้ตัว ส่วนเยี่ยหัวก็ไม่สนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แต่เพื่อความสัมพันธ์ที่ดีกับเผ่าจิ้งจอก เขาก็ไม่คัดค้าน
ในเวลานั้นราชามารที่ถูกขังอยู่สามารถสะสมพลังจนได้มากพอที่จะทลายระฆังตงหวงออกมา ป๋ายเฉียนรู้ข่าวก็รีบไปสกัดไว้ แม้จะทำสำเร็จแต่ก็ถูกพลังของราชามารย้อนกลับทำให้ตกลงไปที่โลกมนุษย์ จำไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร ถูกสะกดพลังไว้กลายเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง
นี่คือภพที่ 2 ของเรื่องนี้ เริ่มต้นเคราะห์รักของป๋ายเฉียนในนามซู่ซู่ เมื่อฟื้นขึ้นมาในป่าลึกเธอจำอะไรไม่ได้ มีเพียงสิงสาราสัตว์เป็นเพื่อน วันหนึ่งบังเอิญเก็บงูน้อยที่บาดเจ็บเอามารักษา (จริงๆ คือมังกร แต่นางเอกคิดว่าเป็นงู) โดยไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคือเยี่ยหัวที่ลงมาปราบปีศาจ แปลงร่างเพื่อฟื้นพลังให้ตนเองอยู่
เยี่ยหัวในร่างมังกรตัวน้อยเมื่ออยู่กับซู่ซู่ทุกวัน จากคนที่ไม่เคยมีความรักก็หลงรักซู่ซู่เข้าจนได้ เขาคิดหาวิธีใกล้ชิด จึงปลอมตัวเป็นมนุษย์ที่ได้รับบาดเจ็บมาให้ซู่ซู่ช่วยรักษา เธอซื่อและบริสุทธิ์ ทำให้เยี่ยหัวยิ่งรักเธอมากขึ้น แต่ตัวเขาเองมีพันธะหมั้นหมายอยู่แล้ว ทำอย่างไรจึงจะได้อยู่ด้วยกัน
โชคชะตาบางครั้งก็เล่นตลก ซู่ซู่กลับเป็นฝ่ายขอให้เยี่ยหัวแต่งงานกับเธอแทน นั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว เมื่อแต่งงานและใช้ชีวิตด้วยกันจนกระทั่งเธอตั้งท้องอ่อนๆ การไปๆ กลับๆ ของเยี่ยหัวระหว่างสวรรค์และโลกมนุษย์ทำให้ซู่ซู่ต้องรอเขาครั้งละนานๆ เยี่ยหัวเป็นห่วงซู่ซู่ที่ต้องอยู่คนเดียวจึงวางแผนแกล้งตายในสนามรบ แต่ไม่สำเร็จ เรื่องของเขาและซู่ซู่ถูกเปิดเผย
ซู่ซู่ถูกนำตัวกลับสวรรค์ เธอเป็นมนุษย์จึงไม่ได้รับการยอมรับ แต่ซู่ซู่ก็อดทนอยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัวตามที่เยี่ยหัวบอกไว้ แต่..คราวเคราะห์มาถึง เมื่อเธอถูกใส่ร้ายว่าผลักองค์หญิง “ซู่จิ่น” ที่แอบชอบเยี่ยหัวให้ตกลงมาจากแท่นประหารเซียนจนทำให้เธอตาบอด
เยี่ยหัวรู้ทั้งรู้ว่าซู่ซู่ถูกกลั่นแกล้ง แต่เพราะไม่อยากให้เหตุการณ์บานปลายและซู่ซู่ต้องได้รับโทษหนักขึ้น เขาจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ ยอมให้ซู่ซู่รับโทษ โทษที่เขาเสนอคือให้ซู่ซู่คืนดวงตาของเธอให้แก่ซู่จิน…ส่วนโทษอื่นๆ ของซู่ซู่เขาขอรับไว้แทนทั้งหมด
คนดูส่วนใหญ่เห็นใจและเข้าใจเยี่ยหัว แต่ซู่ซู่เสียใจเหลือเกินที่เยี่ยหัวไม่เชื่อคำพูดของเธอ เสียใจมากยิ่งขึ้นเมื่อคนที่ควักดวงตาของเธอเป็นเขา และเสียใจมากที่สุดเมื่อรู้ว่าเขาเอาดวงตาของเธอไปให้ผู้หญิงคนนั้นที่ทำร้ายเธอ
ซู่ซู่เจ็บปวด หวาดกลัว ผิดหวัง และไม่เข้าใจเยี่ยหัว (เพราะเขาไม่เคยอธิบายอะไรให้เธอฟัง) ระยะห่างของทั้งสองคนยิ่งมากขึ้นเมื่อซู่ซู่ไม่สามารถเชื่อใจเยี่ยหัวได้เหมือนเดิมอีก ดังนั้นเมื่อซู่จิ่นหลอกเธอว่าถ้ากระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียนแล้ว มนุษย์อย่างเธอจะสามารถกลับไปที่โลกมนุษย์ได้ เธอก็เฝ้ารอเวลานั้น
เมื่อซู่ซู่คลอดลูกแล้ว เธอคิดว่าดีกว่าถ้าให้ลูกของเธออยู่บนสวรรค์กับเยี่ยหัวต่อไป แล้วเธอก็ตัดสินใจกระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียนจริงๆ
ซู่ซู่กระโดดลงมาแต่เธอไม่ตาย ในที่สุดป๋ายเฉียนแห่งชิงชิวก็กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง พลังในแท่นประหารเซียนทำให้มนตราที่ผนึกในตัวเธอคลายออก ความทรงจำทั้งหมดกลับคืนมา ในที่สุดเธอก็ผ่านเคราะห์รักมาได้และยังเลื่อนขั้นเป็นเทพชั้นสูงที่ทุกคนต้องยำเกรง
ป๋ายเฉียนยิ้มทั้งน้ำตาให้กับอดีตที่ผ่านมาของเธอ บททดสอบจากสวรรค์ครั้งนี้ทำให้เธอเจ็บปวดมาก เธอขอยาลืมอดีตจากเจ๋อเหยียน เจ้าของป่าท้อสิบหลี่มาดื่ม ป๋ายเฉียนตัดสินใจแล้วว่าเธอจะลืมทุกอย่าง นับจากนี้ไม่มีซู่ซู่อีกต่อไป
ผู้หญิงแบบป๋ายเฉียนมีอยู่จริง เธอเป็นคนใจเด็ด พูดจริงทำจริง ดูจากที่เธอสามารถตัดใจจากความรักครั้งแรก กรีดเลือดจากหัวใจของตัวเองให้อาจารย์ดื่มเป็นครั้งที่สอง และกระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียนเป็นครั้งที่สาม
เวลาคนเราอกหัก จะให้ตัดใจเลยทันทีก็คงลำบาก ดังนั้นเราจึงได้เห็นหลายต่อหลายคนที่ยังเจ็บปวดกับความรักเพราะไม่ยอมปล่อยมืออยู่เสมอ จะว่าไปการไม่สามารถตัดใจลืมได้ก็เหมือนการย้อนกลับไปกระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียนอีกครั้ง เจ็บปวดและมีบาดแผลเพิ่มขึ้น
แต่ป๋ายเฉียนขอกระโดดเพียงครั้งเดียว เธอพูดกับเยี่ยหัวก่อนที่จะกระโดดลงมาจากแท่นประหารเซียนว่า
“ท่านปล่อยข้าไปเถอะ ข้าก็จะปล่อยท่านไปเช่นกัน พวกเรานับจากนี้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”
เธอตัดใจแล้ว ไม่หวังอะไรจากเยี่ยหัวอีก แต่คนที่รักเราจริงๆ นั้น ต่อให้เหตุการณ์เป็นอย่างไร เขาก็จะเลือกมาอยู่เคียงข้างเราเสมอ เหมือนเยี่ยหัวที่ไม่ลังเลเลยที่จะกระโดดตามป๋ายเฉียนลงมาจากแท่นประหารเซียน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น