“ในชีวิตคนเรา ยากที่สุดคือปล่อยวาง”
เป็นประโยคที่หรงจื่อ พระเอกในซีรีส์เรื่อง “หงส์ขังรัก” ได้พูดกับนางเอกฉู่อวี้ ในตอนต้นๆ ของเรื่อง เมื่อดูความนิยมจากยอดวิวที่มากมาย ถ้าสงสัยว่าดังเพราะอะไร…ดูแล้วจะได้คำตอบ
เนื้อเรื่องในซีรีส์นั้นถ้าใครเคยอ่านนิยายมาก่อนจะรู้สึกว่าต่างกันอย่างสิ้นเชิง หรงจื่อในซีรีส์ดูละมุนและโหดร้ายน้อยกว่า แต่ความฉลาดและเจ้าแผนการยังคงเหมือนเดิม
เมื่อพูดถึงเนื้อหาแล้วส่วนใหญ่เป็นการชิงไหวชิงพริบเพื่อช่วงชิงอำนาจในวังหลวง เรื่องราวความรักที่สอดแทรกเข้ามาทำให้เข้มข้นขึ้นเพราะแสดงให้เห็นถึงแรงขับภายในจิตใจของมนุษย์ การดำเนินเรื่องแบ่งออกเป็นสองส่วน คือช่วงแรกพระเอกอยู่เมืองนางเอก และในช่วงที่สองนางเอกอยู่เมืองพระเอก
ในเรื่องนี้มีตัวละครหลายตัว ดังนั้นจึงต้องค่อยๆ ดู กันความสับสน มิติของตัวละครแต่ละตัวล้วนมีเป้าหมายและการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อมและพื้นฐานที่ถูกเลี้ยงดูมา
การดำเนินเรื่องแสดงให้เห็นถึงความต้องการอำนาจของคน ที่ทำทุกวิถีทางเพื่อพาตนเองก้าวขึ้นไปสู่ความยิ่งใหญ่ ทำให้เกิดการต่อสู้แย่งชิงเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
หรงจื่อก็เช่นเดียวกัน เขาเป็นคนฉลาด จิตใจเยือกเย็น เจ้าแผนการ และไม่เคยเห็นใครมีความหมาย นอกจากเป็นหมากในกระดานให้เขาเดิน
คนดูอาจคิดว่าเขาเหี้ยมโหด และยิ่งเลือดเย็นมากขึ้นเมื่อเขากล้าใช้คนที่รักเขาเป็นเครื่องมือ แต่ถ้ามองโลกด้วยสายตาของหรงจื่อ เขาเติบโตมาในวังที่ทุกคนต่างแก่งแย่งชิงดีกัน ไม่สามารถไว้วางใจใครได้ ต้องอยู่และเอาตัวรอดด้วยสติปัญญาของตนเอง การเห็นชีวิตคนเป็นหมากในกระดานไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเอง เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกว่าจะเป็นคนฆ่าหรือถูกฆ่า ทำให้เขากลายเป็นคนใจแข็ง เห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดา สิ่งที่ตัดสินใจทำแล้วหรงจื่อไม่เคยเสียใจ
คนวางหมากเก่ง คือคนที่รู้ว่าเพื่อชัยชนะแล้วต้องกล้าเสียหมากทั้งกระดาน เมื่อเดาใจฝ่ายตรงข้ามแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อจากนั้นคือสร้างสถานการณ์ให้คู่ต่อสู้เดินตามแผนการที่วางไว้
แตกต่างกับฉู่อวี้ เธอเป็นองค์หญิง (ตัวปลอม) ที่ถูกส่งมาเพื่อแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น ในวัยเด็กเธอเคยถูกพ่อแม่ขายเพื่อเงิน คนที่เคยผ่านประสบการณ์ยากลำบากในชีวิตมักจะกลายเป็นคนสองแบบ ถ้าไม่เห็นแก่ตัวมากก็เข้าใจชีวิตมาก โชคดีที่เธอกลายมาเป็นคนในแบบที่สอง
ฉู่อวี้เข้าใจและไม่ตกเป็นทาสของชีวิต เธอไม่ชอบการแก่งแย่งแข่งขัน กลับจริงใจ ใสซื่อ และตรงไปตรงมา นั่นเป็นคุณสมบัติที่ทำให้หรงจื่อหลงรักเธอ
ถึงจะทะเยอทะยานและฉลาดเฉลียวแค่ไหน แต่ลึกๆ แล้วในใจของมนุษย์ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดคือมีใครสักคนที่รักและจริงใจด้วยอย่างแท้จริง การได้พบคนที่ไม่คบหาเพียงเพราะหวังผลประโยชน์ภายนอก
เมื่อหรงจื่อได้เจอคนๆ นั้น ความรักทำให้เขาไม่สามารถปล่อยวางฉู่อวี้ได้ คนที่เคยสงบและมั่นคงในทุกสถานการณ์กลับหวั่นไหวเมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ การปกป้องหมากในกระดานเมื่อถึงตาที่ตัวเองต้องเดิน ทำให้เขาพ่ายแพ้
แต่การแพ้ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่มีความสุข ความสุขที่แท้จริงเกิดขึ้นเมื่อเราพอใจในสิ่งที่เรามี ไม่ใช่การไขว่คว้าในสิ่งที่เราไม่มี
ในวันที่หรงจื่อพิการ ไม่เหลือตำแหน่งและอำนาจใดๆ มีเพียงร่องรอยบาดแผลบนร่างกายจากพิษที่ได้รับ เขาถามฉู่อวี้ว่ากลัวใช่ไหมที่ต้องอยู่กับเขา นางตอบพร้อมน้ำตาว่า
“จะกลัวสิ่งใดเล่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ท่านก็คือหรงจื่อของข้า”
ในวันที่ไม่เหลืออะไรเลย ฉู่อวี้กลับให้อภัยในความผิดที่เขาเคยทำทั้งหมด หรงจื่อยอมรับความพ่ายแพ้และกลับมาเป็นผู้ชนะในหมากตาสุดท้ายที่เขาเลือกเดิน
เพราะชัยชนะใดจะมีค่า เท่าชนะใจคนที่เรารัก…และรักเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น